முன்னோட்டம்: ஆனந்த பாண்டியன் ஆட்சி காலத்தில் போர் அதிகமாக மூண்டதில்லை. நாட்டில்பஞ்சமும் ஒருநாளும் வந்ததில்லை. போர்வீரர்கள் எப்போதும் அதிகம் வேலையின்றியே இருந்தனர்.மன்னன் ஆனந்த பாண்டியன் ஒரு சுகபோகி. அந்தப்புரம் முழுதும் பதினெட்டு வயது முதல்முப்பத்தெட்டு வயது வரை அழகிகளின் வகைப்பாடுகள் சிறந்து விளங்குவர். மன்னன் அநேக நேரம்அந்தப்புரமே கதியென்றிருப்பான். அவனின் அரசியானவள் யோனிப்புற்றுநோயால் அவதிப்பட்டு பின்இரண்டு வருடம் முன்னர்தான் மாண்டுபோனார். பட்டத்தரசியின் மறைவிற்குப்பின்னர் மன்னன்ஆனந்த பாண்டியன் யாரையும் அதிகார பூர்வமாக மணந்துகொள்ள வில்லை. நாம் இருக்கும்இடத்திற்கு வலப்புறம் உள்ளதுதான் மன்னனின் கட்டில். இதில் அரசிக்குப் பிறகு யாருடனும்ஆனந்தபாண்டியன் உடலுறவுகொண்டதில்லை. எல்லோர் உறவும் அந்தப்புறத்தில்தான். மன்னன்ஒளிவுமறைவற்றவன். அனைவரும் பச்சையாகப் பேசலாம் என உத்தரவு பிறப்பித்திருந்தான். அதுஅசிங்கமான செயலாகவே யாருக்கும் தோன்றியதில்லை.
காட்சி: 1இடம்: ஆனந்த பாண்டியனின் அரசவை.
“இராஜாதி ராஜ, இராஜ மார்த்தாண்ட, இராஜ கம்பீர, இராஜ குலோத்துங்க, பலபுண்டை கிழித்தசுன்னிவள சுந்தர, முலைப்பால் விரும்பி, கசக்கியே சிவந்த கரம் கொண்ட, ஆனந்தபாண்டியன்வருகிறார் பராக் ப்ராக் பராக்”
முரட்டு கதைகள்: నా కసి పెళ్ళాంவாயிற்காவலனின் வித்தியாசமான அறிவிப்பு நம்மை ஆச்சரியப்படுத்துகிறது. வாருங்கள் நாமும்சென்று அரசனை வரவேற்போம். வீரநடை கொப்பளிக்க அரசன் அவைக்குள் நுழைகிறான். இந்தஅரசவைக்கூட்டத்திற்கு நாம் சிறப்பு விருந்தினராக அழைக்கப்பட்டுள்ளோம். மன்னன் முதல்அமைச்சர்கள் அனைவரும் அமர்கிறார்கள்.
“இன்றைய அவையின் சிறப்பம்சம் என்னவோ…?” மன்னனின் கேள்வி வழக்கமாக வந்தது. அமைச்சர்அடங்காமுடி மரியாதை நிமித்தம் எழுந்து “சோழநாட்டில் ஒரு பெண் மூன்று முலைகளுடன்இருக்கிறாளாம். அரசர் விருப்பப்பட்டால் அவளை வரச்சொல்லிக் கொஞ்சம் ஆழம்பார்க்கலாம்.முதலில் வழக்கம்போல அரசே ஓக்கட்டும். பிறகு யோசனை சொன்ன நான் மற்றும் நமது சகஅமைச்சர்களெல்லாம் கொஞ்சம் ஆப்படிக்கலாம் என்று நினைக்கிறேன்” என்றதும் அனைவரும்”ஆம் அரசே! ” என்றனர்.அதற்கு அரசன் ஆச்சரியத்துடன், “என்னது! மூன்று முலைகளா?… எப்படி நாம் இரண்டு கைகள்வைத்துக்கொண்டு பையமுக்குவது? மிகவும் சிரமமாயிற்றே!”. என்கிறார்.அடுத்த அமைச்சர் எழுந்து பதிலளிக்கிறார், “அரசே இரண்டு பக்கப் பைகளை கைகளால்அமுக்குங்கள் நடுப்பையில் வாய்போடுங்கள். இதென்ன பிரமாதம்!”
“அருமை! அப்போ நாளைக்கே அவளை வரச்சொல்லுங்கள்” அரசன் சொல்லும்போதே அமைச்சர்அடங்காமுடி எழுந்து “மன்னா…. அவளுக்கு பல்லக்கு அனுப்பவேண்டும்” என்கிறார். அதற்குஅமைச்சர் நீண்டதடியோன் எழுந்து “என்ன…! மன்னருக்கு ஓழ் விருந்தளிக்கவரும் யாரும் அவர்களேவந்து செல்வதுதான் வழக்கம். இது புதுமையாக உள்ளது. இதைப் பழக்கப்படுத்துவது நல்லதல்லஎன்பது அடியேனின் தாழ்மையான கருத்து” என முகம் சிவக்கிறார்.அவரை மன்னன் கையமர்த்தி “பரவாயில்லை… சில அதிசயப்புண்டைகள் இப்படி ஏதாவதுகண்டிப்புகளைக் கேட்கும்… அனுப்புங்கள் பல்லக்கை! ஆனால் ஒன்று… பல்லக்குத்தூக்கிகள் ஏதாவதுவரும்வழியில் அவளை ஆழம்பார்க்க நினைத்தால் அவர்களின் சுன்னிகள் சுக்குநூறாகும் என்றுஎச்சரித்து அனுப்புங்கள்” என்று ஆவேசமாக க்கூறுகிறார்.
முரட்டு கதைகள்: நினைவெல்லாம் நித்யாகாட்சி: 2இடம்: ஆனந்த பாண்டியனின் அந்தப்புரம்.
“மன்னா இங்கே அழகுக்கிளிகள் ஆயிரம் பேர் வழிமேல் புண்டை வைத்து காத்திருக்கசோழநாட்டிலிருந்து அந்த சுவர்ணவல்லி எதற்கு?” மயிரழகி பாவாடையைத்தூக்கியபடிகேட்டுக்கொண்டிருக்க எதையுமே கவனிக்காதவன் போல் அவளின் காட்டுமுடி விலக்கி நாக்கால்நக்கிக்கொண்டிருக்கிறான் ஆனந்த பாண்டியன். “நான் கேட்டுக்கொண்டே இருகிறேன்! கண்டும்காணாமல் என் கரும்புண்டையை நக்கிக்கொடே இருந்தால் எப்படி?! ஆ…. ஊ…… மெதுவாக நக்குங்கள்அரசே….!” குரலில் நடுக்கம் அதிகமானது மயிரழகிக்கு. நக்கிமுடித்தபின் மன்னன் மெல்ல நிமிர்ந்துசொல்கிறான் “மயிரழகி!… எல்லாம் ஒரு மாற்றமாயிருக்கட்டும் என்றுதான். அவளுக்கு மூன்றுகொங்கைகளாம்! அவையில் மந்திரி சொல்லும்போதே நாவில் எச்சில் ஊறியது”. அதற்கு மயிரழகிகுறுக்கிட்டு “எத்தனை கொங்கைகள் இருந்தாலும் தங்கள் கட்டுத்தறிக்காளைச் சுன்னிக்குகச்சிதமான புண்டை என்னுடையதுதான்” என்றபடி சிலுத்துக்கொண்டு விலகிப்போனாள். அதற்குள்பணிப்பெண் வந்து “சுவர்ணவல்லியை அழைத்து வந்துவிட்டார்கள் மன்னா…. பல்லக்கு அந்தப்புரம்நோக்கி வந்துகொண்டிருக்கிறது” என்கிறாள்.
தொடரும்….
TAGSKoothiManmatha kathaikal
